ԵՐԱՆԵԼԻ ՀՈՒՅՍ

Կենդանի Քրիստոսը գնացել է մեր առջևից՝ մուտք գործելով փառքի մեջ, բայց մենք սպասում ենք, որ Նա վերադառնա և տանի մեզ՝ Իր հետ այդտեղլինելու համար։ Սա երանելի՜ հույս է։ «Որովհետև Աստծո շնորհքը երևաց, որ փրկարար է, ամեն մարդու համար, որ խրատում է մեզ, որ ուրանանք ամբարշտությունը և աշխարհական ցանկությունները, և խոհեմությամբ և արդարությամբ և աստվածապաշտությամբ ապրենք այս աշխարհում՝ սպասելով այն երանելի հույսին և մեծ Աստծո և մեր Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի փառքի հայտնությանը, որ Իր անձը մեզ համար տվեց, որ մեզ ամեն անօրինությունից փրկի և սրբի, Իր համար հատուկ ժողովուրդ շինի՝բարի գործերի նախանձավոր» (Տիտոս 2.11-14)։ Մենք սպասում ենք Նրա գալիք փառքին։ Մենք սպասում ենք Նրա գալստյանը։ Նա է մեր երանելի հույսը։ Մենք չենք սպասում մահվանը. մենք սպասում ենք Նրա՛ն։

Եվ գուցե Նա գա այսօր։ Գուցե այսօր է, որ մեր պանդխտության տրտմությունները և նեղությունները, վշտերը և հուսալքությունները, ձախողումները և մեղքերը կավարտվեն Նրա զարթնեցնող աղաղակով, երբ Նա կհրամայի ննջած սրբերին դուրս գալ իրենց գերեզմաններից և բոլորիս մեկ ակնթարթում վեր կառնի՝ հանդիպելու Իրեն օդում (տե՛ս Ա Թեսաղ.4.12-17, Ա Կորնթ. 15․51,52)։ Այդ ժամանակ մենք հավիտյան Նրա հետ և Նրա նման կլինենք (տե՛ս Ա Հովհ. 3.2,3)։

Քրիստոսի հանդեպ հավատքով փրկված Աստծո զավակի կենդանի, հաստատ և երանելի հույսին կտրուկ կերպով հակադրվում է այն մարդկանց սարսափելի դրությունը, որոնք չեն ցանկանում վստահել Նրան։ Եփեսացիների 2.12-ը հայտնում է մեզ. «Որ այն ժամանակ առանց Քրիստոսի էիք… հույս չունեիք և անաստված էիք աշխարհում»։ Այս հատվածն Աստծո Խոսքից շատ լուրջ է. ում կյանքում Հիսուս Քրիստոսը Փրկիչ չէ, նա առանց հույսի և առանց Աստծո է։

Թող որ մենք հավատարիմ և ջանասեր լինենք՝ մարդկանց ուղղորդելու դեպի միակ Փրկիչը և հույսը, մինչ սպասում ենք Նրա գալստյանը՝ Տեր Հիսուս Քրիստոսի գալստյանը, Ով մեր հույսն է։

– Ֆ. Լ. Ֆրենչ, փոփոխված

Blessed hope

The living Christ has gone before us into the glory, but we look for Him to come again and take us to be with Himself there. Blessed hope! “The grace of God that bringeth salvation hath appeared to all men, teaching us that, denying ungodliness and worldly lusts, we should live soberly, righteously, and godly, in this pres- ent world; looking for that blessed hope, and the glorious appearing of the great God and our Saviour Jesus Christ; who gave Himself for us, that He might redeem us from all iniquity, and purify unto Himself a peculiar people, zealous of good works” (Titus 2:11-14). It is for His coming glory we look. It is for His coming we wait. It is Himself who is our blessed hope. We do not look for death. We look for Him.

And He may come today. Perhaps today the sorrows and trials and pains and disappointments and failures and sins of our pilgrimage way, may be ended by His awakening shout as He calls the sleeping saints from their graves and takes us all up instantly to meet Him in the air (1 Thessalonians 4:13-17; 1 Corinthians 15:51,52). Then we shall be forever with Him and like Him (1 John 3:2,3).

In solemn contrast to the living, sure, and blessed hope of the child of God who is saved by faith in Christ, is the awful condition of those who will not trust Him. Ephesians 2:12 tells us, “Ye were without Christ … having no hope, and without God in the world.” Solemn word of God! All who are without Jesus Christ as their Savior are without hope, without God!

May we be faithful and earnest in pointing men to the only Savior and hope, while we await His coming, the coming of the Lord Jesus Christ—our hope! —F. L. French, adapted.