Քրիստոսը քո մեջ

«Քրիստոսը քո մեջ» Թեոդոր Էպպ

Կող. 1:27 — 27   Աստված կամեցավ ցույց տալ նրանց, թե ի՛նչ է այս խորհրդի փառավոր ճոխությունը հեթանոսների մեջ, որ է Քրիստոսը ձեր մեջ, այն փառքի հույսը,

Արտաքուստ «Քրիստոսը քո մեջ» շեշտադրումը (Կող. 1:27) կարող է այդքան էլ կարևոր չթվալ: Բայց երբ մենք ըմբռնենք այս մեծ ճշմարտության նշանակությունը, մեր մտածելակերպը Քրիստոսի և մեր մասին կփոխվի, և նույնիսկ մեր աղոթքի կյանքը կփոխվի:

Ես լավ հիշում եմ, երբ ես երիտասարդ քարոզիչ էի, և հայրս ըմբռնել էր «Քրիստոսը քո մեջ» փառավոր ճշմարտությունը: Դրանք լավ խոսքեր էին ինձ համար, բայց ես դրանց մեջ չէի տեսնում այն կարևորությունը, որ տեսնում էր հայրս։

Բայց իմ կյանքի կարմիր տառերով օրերից մեկն այն էր, երբ Աստված բացեց իմ ներքին աչքերն ու ականջները՝ հասկանալու համար, թե իրականում ինչ է լինել Քրիստոսի մեջ և ունենալ Նրան իմ մեջ:

Այնուհետև ես փոփոխություն ապրեցի կյանքի նկատմամբ իմ հայացքների մեջ ընդհանրապես և հատկապես իմ աղոթքի կյանքում: Ես զգացի նոր խորաթափանցություն և նոր ըմբռնում, թե ինչ է նշանակում «կենդանի եմ, ոչ թէ այլ եւս ես, այլ Քրիստոս է կենդանի իմ մեջ.» (Գաղ. 2:20):

Տեր Հիսուս Քրիստոսը, ով քայլում էր այս երկրի վրա և ով այժմ Հոր աջ կողմում է, պետք է ոչ միայն առաջնորդ կամ ուսուցիչ լինի մեզ համար: Բավական չէ, որ Նա եկավ, ապրեց, մեռավ և հարություն առավ. Նա պետք է անձամբ ընդունվի որպես Փրկիչ, այդ ժամանակ Նա կբնակվի մեր սրտում: Եվ երբ մենք ուսումնասիրենք Սուրբ Գրությունները, որպեսզի ավելին սովորենք Նրա մասին և կիրառենք ճշմարտությունները մեր կյանքում, Նա կձևավորվի մեր մեջ:

Քրիստոսի անձի և գործի փաստերի ինտելեկտուալ ընդունումը բավարար չէ այն ամենի համար, ինչ մենք կարիք ունենք և ուզում ենք: Մենք, անշուշտ, պետք է իմանանք այդ փաստերը, բայց մենք պետք է գնանք այդ փաստերից այն կողմ, որպեսզի մեր հավատքը դնենք Նրա հանդեպ որպես Փրկիչ և ամեն օր զգանք Նրա կենդանի զորությունը մեր մեջ:

Սա Կողոսացիների Գրքի դրույթն է, և դրա համար էլ ես կարծում եմ, որ այն այդքան կարևոր է:

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 14:20 — Այն օրը դուք կիմանաք, որ ես իմ Հոր մեջ եմ, և դուք՝ իմ մեջ, իսկ ես՝ ձեր մեջ։

---

“Christ in You” by Theodore Epp

On the surface, the emphasis of “Christ in you” (Col. 1:27) may not seem so important. But when we grasp the significance of this great truth, our thinking about Christ and ourselves will be changed, and even our prayer life will be changed.

I well remember when I was a young preacher and my father had grasped the glorious truth of “Christ in you.” Those were good words to me, but I did not see the importance in them that my father did.

But one of the red-letter days of my life was when God opened my inner eyes and ears to understand what it really is to be in Christ and to have Him in me.

I then experienced a change in my outlook on life in general and in my prayer life in particular. I experienced a new insight and a new understanding of what it means to be able to say, “I live; yet not I, but Christ liveth in me” (Gal. 2:20).

The Lord Jesus Christ, who walked on this earth and who is now at the Father’s right hand, must not only be a leader or teacher to us. It is not enough that He came, lived, died and rose again; He must be personally received as Saviour, at which time He will take up personal residence in our heart. And as we study the Scriptures to learn more about Him and apply the truths to our lives, He will be formed in us.

An intellectual acceptance of the facts of Christ’s person and work is not sufficient for what we need and want. We certainly need to know those facts, but we must go beyond those facts to place our faith in Him as Saviour and to daily experience His living power in us.

This is the thrust of the Book of Colossians, and that is why I think it is so important.

“At that day ye shall know that I am in my Father, and ye in me, and I in you” (John 14:20).