Հույսի խարիսխը

ԻՆՉՈւ՞ ՀՈՒՅՍ։ ԻՆՉԻ՞ ՎՐԱ Է ՀԻՄՆՎԱԾ ՄԵՐ ՀՈՒՅՍԸ: Ո՞ՐՆ Է ՄԵՐ ՀՈՒՅՍԻ ԱՐՄԱՏԸ ԿԱՄ ՀԻՄՔԸ։

Բանալի համարներ. Եբրայեցիս 6.11, 6.18-20, 11.1-2

Եբր. 11.1-2 – 1  Հավատքն էլ հուսացած բաների հաստատութիւնը՝ եւ  չերեւեցող բաների ապացոյցն է։  2  Որովհետեւ  նորանով առաջինները վկայութիւն ընդունեցին։

11  Եւ փափաքում ենք որ ձեզանից ամեն մէկը նույն ջանքը ցույց տա, որ հույսը հաստատ մնա մինչեւ վերջը։  

18 Մենք հաստատուն մխիթարություն ունենանք. մենք որ ապավինեցինք մեր առջեւը դրած հույսը բռնելու. 19 որը մեզ համար հաստատուն և անշարժ խարիսխ է, որ թափանցում է վարագույրից ներս, 20   Ուր որ մեզ համար Առաջնորդ մտավ Հիսուսը, Մելքիսեդեկի կարգի պէս  հավիտենական Քահանայապետ եղած։ 

1 Պետ. 3.15 – այլ Տիրոջը՝ Քրիստոսին, ձեր սրտերում սո՛ւրբ պահեք ու միշտ պատրա՛ստ եղեք պատասխան տալու ամեն մեկին, ով ձեր մեջ եղած հույսի մասին հարցնի։

• • Սովորաբար Քրիստոնյաները պետք է ճանաչվեն որպես հույս ունեցող մարդիկ:

• • Աստվածաշնչյան հույսը անորոշ ցանկություն չէ: Դա վստահ ակնկալիք է։
    Եբր. 11.1- Հավատքն էլ ՀՈՒՍԱՑԱԾ ԲԱՆԵՐԻ հաստատութիւնը՝ եւ  չերեւեցող բաների ապացոյցն է։

• • Ո՞րն է քրիստոնեական հույսի բովանդակությունը: Ինչի՞/Ու՞մ վրա ենք մենք հույս դնում:

Հիսուս Քրիստոսի հայտնությանը (Տիտոս 2.13)
Տիտ. 2.13 – 13  Սպասելով այն երանելի հույսին և մեծ Աստծու ու մեր Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսի փառքի հայտնությանը

Մեր մարմինների փրկագնումը (Հռոմեացիներ 8.23)
Հռ. 8.23 – 23  Եւ ոչ միայն նորանք,  այլ ինքներս էլ որ Հոգու առաջին պտուղն ունենք,  մենք էլ մեր անձերում հառաչում ենք՝  որդեգերութեանն սպասելով այսինքն  մեր մարմնի ազատութեանը։  

Մեր արդարության ավարտը (Գաղատացիս 5.5)
Գաղ. 5.5 – Որովհետև մենք Հոգով սպասում ենք հավատից եղած արդարության հույսին։

վկայել Աստծո փառքը (Հռոմեացիներ 5.2)
Հռ. 5.2 – 2  Նրա միջոցով հավատով ընդունել ենք այս շնորհը, որի մեջ մտել ենք ու կանք և պարծենում ենք Աստծու փառքի հույսով։

Ժառանգել հավիտենական կյանքը (Տիտոս 1.2; 3.7)
Տիտոս 1.2 — հավիտենական կյանքի հույսով, որ հավիտենական ժամանակներից առաջ խոստացավ անսուտ Աստված։

Տիտ. 3.7 –  Որ նորա շնորհքովն արդարացած  ժառանգ լինենք  հաւիտենական կեանքի յոյսով։  

Ո՞րն է մեր քրիստոնեական հույսի պտուղը: Ի՞նչ է բխում հույսից: Արդյո՞ք հույսն առօրյա կյանքում ինչ-որ բան է տալիս։

• • Հույսը տալիս է ուրախության պտուղ:         
    
  • Հույսը տալիս է սիրո պտուղ։
  • Հույսը տալիս է համարձակության պտուղ:
  • հույսը տալիս է համբերության պտուղ:

1. 
   

   Մեր հույսը պետք է դրսևորվի ուրախության մեջ:
   Our hope should show in Joy.

Հռոմեացիս 5.2-5 — 2 Նրա միջոցով հավատով ընդունել ենք այս շնորհը, որի մեջ մտել ենք ու կանք և պարծենում ենք (rejoice) Աստծու փառքի հույսով։ 3 Եվ ոչ միայն այսքանը, այլ նաև նեղությունների մեջ ենք պարծենում՝ գիտենալով, որ նեղությունը համբերություն է գործում, 4 համբերությունը՝ փորձառություն, փորձառությունը՝ հույս։ 5 Իսկ հույսը չի ամաչեցնում. որովհետև Աստծու սերը սփռված է մեր սրտերի մեջ Սուրբ Հոգու միջոցով, որ տրվեց մեզ։ 

Բայց ինչպե՞ս է այս հույսն ու ուրախությունը կապված Սուրբ Հոգու աշխատանքի հետ Հռոմ․ 5։2–4-ում, 15:13-ում:

5 Իսկ հույսը չի ամաչեցնում. որովհետև Աստծու սերը սփռված է մեր սրտերի մեջ Սուրբ Հոգու միջոցով, որ տրվեց մեզ։

Հռ. 12:12 – Հույսով ուրախացե՛ք, նեղությանը համբերեցէք,  աղօթքում հարատեւեցէք։  

Հռ. 15:13 – 13   Եվ հույսի Աստվածը թող ձեզ ամեն ուրախությամբ և խաղաղությամբ լցնի հավատի մեջ, որպեսզի Սուրբ Հոգու զորության հույսով առատանաք։

ԱՄՓՈՓՈւՄ

Այժմ մենք կարող ենք միավորել կտորները. նախ՝ Աստծո սերն է, որն ընտրում է մեզ և կանչում, արդարացնում և մեզ Աստծո փառքի մեջ բաժին է երաշխավորում: Այնուհետև կա Սուրբ Հոգու աշխատանքը, որը հորդում է Աստծո սերը մեր սրտերում, որպեսզի մենք ճանաչենք այն և փայփայենք այն: Այնուհետև Աստծո սիրո այս խոր փորձառությունից անսասան հույս է աճում նույնիսկ տառապանքի մեջ: Եվ վերջապես այս հույսով մենք ուրախանում ենք։